Sajarah Islam (8): Hudaibiyyah

Ku Warsa Suwarsa

Sikep kawas telenges Rosul jeung umat Islam ka tilu golongan Yahudi, kaum munafiqun, jeung kaum pagan boga maksud keur ngancurkeun oposisi-oposisi anu jadi runga atawa cucuk dina nanjeurkeun monotéisme. Perang jeung ghazwah dibéré harti jihad sagemblengna. Nalika kakuatan kaum oposisi geus ngurangan, Rosul boga tékad sikep jihad dina perang kudu dilegaan hartina, salah sahiji ucapan Rosul ngeunaan jihad nyaéta:” maranéh karék kaluar tina jihad leutik rék nyanghareupan jihad anu leuwih rongkah, nyaéta merangan hawa nafsu.”. Malah, Rosul boga tékad rék nyokot cara damai dina nyumebarkeun agama Islam.

Dina bulan Maret taun 628, Rosul nyusun kakuatan, ngumpulkeun rélawan anu baris diajak ziarah ka Ka’bah di Makkah. Teu disangka, kurang leuwih 10.000 urang kaasup gabungan ti kelompok aliansi kaum bedewi Arab asup kana kakuatan umat Islam, rék datang jeung asup ka kota Makkah ku cara damai. Sikep pragmatis urang Arab, utamana kaum bedewi Nomadén, nalika nénjo kana kumaha rongkahna kakuatan umat Islam anu dipingpin ku Rosul beuki ngayakinkeun maranéhna lamun konsép-konsép anu dibawa ku Rosul téh tétéla diturunkeun ku anu Maha Kawasa.

Ngadéngé umat Islam anu jumlahna nepi ka 10.000 urang, para gegedén Makkah, utamana Abu Sufyan salaku musuh gerot Rosul nyusun kakuatan keur ngahalangan sangkan Rosul, umat Islam, jeung gabungan aliansi kaum bedewi Arab teu bisa asup ka Makkah kalawan rahayu. Maranéhna boga étika, pamohalan bisa ngusir atawa merangan Rosul jeung umat Islam nalika geus nepi ka Makkah, komo ieu mah datang ka Makkah ku niat hadé, ziarah ka Ka’bah. Merangan saha baé di Makkah jeung tempat anu deukeut ka éta kota mangrupa hal anu teu dimeunangkeun! Haram hukumna, perang jeung ngocorkeun getih di Makkah jeung di bulan-bulan anu geus ditangtukeun.

Kakuatan Makkah sabisa-bisa kudu nyegah Rosul jeung umat Islam saméméh nepi ka Makkah. Ngan, ku jasana kaum bedewi anu geus asup kana aliansi kakuatan umat Islam, Rosul jeung 10.000 kakuatan bisa nyingkahan kakuatan kaum pagan Makkah. Rosul jeung umat Islam nepi ka pasisian Makkah di hiji tempat anu boga ngaran Hudaibiyyah. Kakuatan kaum pagan Makkah teu bisa ngarogahala, merangan, komo maténi Rosul jeung umat Islam di tempat anu geus deukeut ka Makkah, kacida dilarangna, komo kaum Quraisy geus ngadéklarasikeun diri salaku kaum suci anu boga pancén ngajaga taneuh jeung tempat anu suci, bakal jadi piomongeun nalika para patugas suci kari-kari kudu ngusir ka jalma anu arék ziarah ka tempat anu ku maranéhna dipupusti jeung dianggap suci.

Di Hudaibiyyah, kaum pagan Quraisy kapaksa kudu ngayakeun ‘perjanjian’ jeung umat Islam. Démonstrasi daméi anu dilakukeun ku Rosul jeung umat Islam beuki ngayakinkeun lamun dina hiji mangsa, agama anu dibawa ku Rosul bener-bener agama anu baris ngahijikeun kakuatan bangsa Arab. Beuki loba kaum jeung séké sélér anu ngagabungkeun diri kana kakuatan umat Islam. Salila dua taun, perjanjian Hudaibiyyah karasa ku kaum pagan Makkah ngarugikeun maranéhna, sabab henteu saeutik urang Makkah anu kaluar ti Makkah terus ngagabungkeun diri kana kakuatan umat Islam. Perjanjian dirempak, kaum pagan Makkah ngayakeun serangan ka Rosul jeung umat Islam, hiji sikep anu baris ngarugikeun diri maranéhna; ngalanggar perjanjian daméi jeung ngalakukeun serangan ka jalma anu boga tékad rék ziarah ka Ka’bah. Serangan kaum pagan diléléwéan jeung disebut sikep ‘rujit’ ku kabéh kaum anu aya di Jazirah Arab, boomerang effect ieu ngabalukarkeun beuki leutikna kakuatan kaum pagan Makkah.

Dina taun 630, Rosul jeung umat Islam ditambah ku mayoritas kaum anu aya di Jaziran Arab salaku para muallaf ngangsreug asup ka Makkah. Teu bisa ditolak, serangan daméi Rosul ka Makkah sama sakali teu kungsi ngocorkeun getih. Kaum pagan Makkah dibéré opsi, euweuh paksaan kudu asup kana agama Islam, tapi maranéhna bakal salamet jeung moal dipaténi ku umat Islam lamun cicing di deukeut Ka’bah jeung di imah Abu Sufyan. Rosul jeung umat Islam ziarah ka Ka’bah, ngarebut Kota Makkah dina kakawasaan kaum pagan. Kabéh berhala anu aya di sakuriling Ka’bah diancurkeun, Ka’bah ti danget harita ngan kudu dijadikeun kiblat nalika umat Islam ngalakonan ritual/ibadah Sholat. Kaasup inadah haji, ti danget harita ku Rosul dinisbatkeun kana naon anu geus karandapan ku Ibrahim, Hajar, jeung Ismail.

Nénjo kumaha serangan daméi, jeung henteu dipaksa pirusa sangkan urang Makkah asup Islam, loba anu kataji, kaasup Abu Sufyan, dina pikirna ngan hiji, agama heubeul anu geus dipertahankeun ku manéhna minangka warisan ti karuhun Arab geus manggih kagagalan! Kudu aya jeung asup kana agama anyar anu baris mawa Makkah jeung bangsa Arab kana kamajuan.

Nalika Rosul ngantunkeun dina taun 632, dina lahunan Aisyah, harita bangsa Arab geus aya dina hiji kakuatan anyar. Perang golongan,dendem, jeung pacogrégan geus teu meunang tempat deui dina kahirupan. Kabéh geus réngsé. Rosul geus mawa kahirupan daméi bangsa Arab anu asalna mahabu ku perang jeung pacéngkadan.

Nu nulis nyaeta guru di MTs jeung MA Riyadlul Jannah, Cikundul, Kota Sukabumi